De drang tot overleven zal ons beslist redden
Al vele eeuwen is de mens in staat gebleken om zichzelf in stand te houden. We zijn er immers met z’n allen nog steeds, alhoewel zelfs hoogopgeleiden ons momenteel willen duidelijk maken, dat ons bestaan aan een zijden draadje hangt. Dat draadje, onze economie, zit zodanig in het slob, dat we het nodig vinden elkaar de ene ramp na de andere aan te praten, zelfs moeten we gaan dansen naar de pijpen van de EU, Den Haag, onze woongemeenten, Provinciale besturen, baken, verzekeraars en het complete MKB.
Het is gewoon tijd voor een grote schoonmaak
Grote schoonmaak, maar dan ook echt resoluut! Regeringspartijen hebben de aftrap al verricht, zij prediken dat we het allemaal wat zuiniger aan moeten doen, dit met de VVD bijbel in de aanslag op ons nachtkastje, spannender kunnen we het ons nauwelijks voorstellen!
Zou het erg zijn als in een opmars banken, verzekeringsmaatschappijen, energieleveranciers, woningcorporaties, supermarkten, bouwgiganten en dergelijke bij bosjes omvallen?
Dat lijkt uiteraard in eerste instantie rampzalig en zal velen in pure verwarring achterlaten, immers, we kunnen geen hypotheek meer afsluiten, gas- en licht zullen uitvallen, treinen en ander openbaar vervoer krimpen in, lege schappen in AH’s en C1000 duizenden, het vuil wordt niet opgehaald, kortom, alle trekken van een ontwikkelingsland zullen dagelijkse kost worden. Ook de zorg zal terugvallen op een absoluut minimum en we gaan wellicht de ongewassen groente rechtstreeks van een hoekje land weer appreciëren, honger dwingt een mens immers het snelst tot creatieve oplossingen. Juist het gebrek aan (vooral) geestelijke honger heeft ons gebracht tot zover als we nu gekomen zijn, ondanks het bezit van een 2e auto, scooter, vakantie en vooral status. Wie zei er ook alweer ooit , dat “het bezit van de zaak het einde is van het vermaak”.
Hoe gaat die toekomst er dan uitzien?
De toekomst is er al een klein beetje! Kijk eens naar de honderdduizenden ZZP’ers in dit land, die tegen een bijna minimum-vergoeding allerhande klussen klaren, waar de “grote jongens” hun neus voor ophalen. We zullen die jongens en meisjes weer gaan waarderen als de echte helden, er zullen weer coöperaties ontstaan, die volgens het principe “draagt elkanders lasten” het ouderwetse bankieren van ooit weer nieuw leven zullen inblazen, er komt vast een fonds om de zieken en bejaarden te steunen, gas, water en licht zullen weer worden geleverd tegen de kosten + een matige winst, een directeur van een willekeurig bedrijf zal weer de hardst werkende figuur worden en zijn medewerkers waarderen om wat zij presteren, zonder eerst aan zijn 3e woning in het buitenland te denken.
Wellicht zal die kleine kruidenier, bakker, schoenmaker weer komen informeren bij de potentiële klant om te mogen leveren of een dienst te verrichten. Misschien wordt “een dagje uit” gewoon weer met je eigen vrouw en kinderen een bezoek aan het strand van Scheveningen / Noordwijk / Cadzand, met in de proviandmand een snelle Jelle in maximum formaat, verpakt in een stevig stuk vetvrij papier.
Graaien wordt een werkwoord, dat inhoudt dat je met 2 handen de boel oppakt om er iets moois van te maken, bij beleggen wordt een “g” weggehaald en staat voor een oudere kaas, de beurs een wat oubollig woord voor portemonnee, CEO een vergeten woord voor “de baas”, kabinet staat weer voor een aantal mannen en vrouwen die het beste met ons voor hebben en met verstand van zaken de lijn uitzetten, een bank wordt weer een samenspel van een aantal houten planken, waarop je tijdens een wandeling even kunt rusten en “crisis” een scheldwoord voor dom gedrag. Obesitas wordt gewoon weer een moeilijk woord, werken een dagelijks begrip, burenhulp een must en is het volslagen duidelijk dat “wie niet werkt, niet zal eten” en wordt de Voedselbank weer een kerkgebouw waar naastenliefde zonder bijgedachten een plaats van samenkomst blijkt te zijn en “verzorgingshuis” een aanbouw aan ons huis waar onze vorige generatie een rustig en vredig levenseinde kan afwachten.
Ben ik niet goed wijs?
Laat de crisis gewoon verder en dieper in ijltempo verder woekeren, des te eerder worden we weer gewoon mensen, die enthousiast strijden om een menswaardig bestaan. Zonder aanziens des persoons.
Met een goed perspectief lijkt dit toch alleszins de moeite van het uitproberen waard. Het is nu de tijd, immers, de afgang is al over de helft.
Ik ben een “beliver”, sorry, vreemde woorden gaan overboord, dus “ik geloof er in”.
mijnideeover 